தருமியிடம் சில கேள்விகள்-2

11.இந்துத்வம்,கிறித்தவம் பற்றி சமீபமாக நீங்கள் எதுவும் பேசவில்லையே?

நான் மதங்களைப் பற்றி எழுத ஆரம்பித்த நேரத்தை நினைத்துப் பார்க்கிறேன். மதங்களைப் பற்றி இன்று தெரிந்ததில் வெறும் 10% விழுக்காடு கூட அன்றைக்குத் தெரிந்திருக்குமா என்று தெரியவில்லை. மறுப்பும் எதிர்ப்பும் நிறைய வரும் போது இன்னும் அதிகமாகத் தெரிந்து கொள்ள ஆவல் மட்டுமல்ல, கட்டாயமும் ஆகிவிடுகிறது. விடாக்கண்டன் .. கொடாக்கண்டன் கதைதான்.

தெரிந்ததை, அறிந்ததை கேள்வியாக வைக்கிறேன். இஸ்லாமியத்திலிருந்து நிறைய மறுப்புகள்; எதிர்ப்புகள். எதிர்வரும் நீரைக் கிழித்து நீந்துமே மீன், அதுமாதிரி இன்னும் இன்னும் தெரிந்து கொள்ளும் கட்டாயம் வருகிறது. தெரிந்து கொண்டவைகளை மீண்டும் சபை முன் வைக்கிறேன். கதை இப்படியாகத் தொடர்கிறது.

ஆனால், இந்து, கிறித்துவம் பற்றி எழுதும்போது எதிர்ப்பென்று ஏதும் அதிகமில்லை. குறைவாகவே எழுதியுள்ளேன். ஓரிரு இடுகைகளுக்கு மட்டும் இந்த இரு மதங்களிலும் சில நல்ல பதில்களும், கேள்விகளும் வந்தன. ஆயினும் மதங்களைப் பற்றிய என் தொடர் இடுகைகளில் சமச்சீர் செய்ய வேண்டுமே .. அதற்காக இன்னும் கொஞ்சம் இந்த இரு மதங்கள் பற்றியும் அறிந்துகொண்டு மேலும் எழுத வேண்டும் என்று நினைத்துள்ளேன்.

12. 6 வருடங்கள் , 500 இடுகைகள் , தொடர்ச்சியாக மதங்களைப் பற்றிப் பேசி வந்துள்ளீர்கள். உங்கள் முயற்சிக்குப் பலன் என்று எதையாவது கண்டீர்களா? ஏனெனில் எனக்கு இது அயர்ச்சி தரக்கூடிய விஷயமாகப் படுகிறது ? உங்களுக்கு எப்படி?

499 பதிவுகளில் மதங்கள் – 88 (இவைகளில் மதங்கள் பற்றி வாசித்த நூல்களும் – book shelf – அடக்கம்); சமூகம் – 79; - இன்னும் பல தலைப்புகள் என் இடுகைகளில் உண்டே! மதங்களைத் தாண்டியும் எழுதிதான் வருகிறேன். வெறும் மதங்களைப் பற்றி மட்டும் எழுதுவதில்லை. ஆனாலும் மதங்கள் மட்டும் உங்களுக்குத் தனியாக, தொடர்ச்சியாகத் தெரிகிறது.

// எனக்கு இது அயர்ச்சி தரக்கூடிய விஷயமாகப் படுகிறது//

உங்களுக்கு மட்டுமல்ல. வேறு சிலரும் என் பழைய நாஸ்டால்ஜியா பதிவுகள் மாதிரி போடுங்களேன் என்று கேட்டதுண்டு.

//உங்களுக்கு எப்படி?//

எனக்கு அயர்ச்சி தந்திட்டால் நான் ஏன் அப்பதிவுகளைப் போடப்போகிறேன்!

// உங்கள் முயற்சிக்குப் பலன் என்று எதையாவது கண்டீர்களா?//

நிச்சயமாக.

G.K. Chesterton தனது ‘The Art of Arguing’ என்ற கட்டுரையில் ’ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி இருவர் விவாதிக்கும்போது, ஒருவர் அடுத்தவரை convince செய்ய முடியுமா என்பது தெரியாது; ஆனால் விவாதிக்கும் இருவரும் தங்கள் தங்கள் கட்சிகளைப் பற்றிய கருத்துக்களில் உறுதியாவார்கள்...

நான் ஆரம்பித்த புள்ளியில் இருந்ததை விடவும் இப்போது மிகத் தெளிவாக என் கருத்தில் இருக்கிறேன். அதைப் பற்றிப் பேசவோ, எழுதவோ நிறைய இருக்கிறதே, அதுதான் பலன்.

இன்னொரு பலனும் உண்டு. என்னிடம் விவாதிக்கும் பல பதிவர்கள் திடீரென அந்த விவாதங்களை விட்டு விட்டுப் போய்விடுவதும் நிறைய நடந்து வருகின்றன. இதுவும் ஒரு ”நல்ல”, constructive பலன் தானே!

13.சமகால எழுத்துகளைப் பற்றி உங்கள் கருத்து என்ன? சமீபத்தில் நீங்கள் படித்த தமிழ்ப் புத்தகம் எது?

இந்தப் பகுதியில் உங்கள் கேள்விகள் எல்லாம் இலக்கியத்தை நோக்கியவையாக உள்ளன. அதனால் முதலில் என் ‘ஒப்புதல் வாக்குமூலம்’ ஒன்று அவசியத் தேவையாகிறது. இளம் வயதில் ...’ஓரளவு நல்ல’ வாசிப்பாளனாகத்தான் இருந்தேன். Light music என்பது போல் ‘light reading’ நிறைய இருந்தது. ஆனால் இப்போது அந்த ‘light reading’ அதிகமாக இல்லை. அவைகள் ‘லைட்டாக’ இருப்பதினாலோ என்னவோ, எனக்கு இவைகளை வாசிப்பதில் ஆர்வம் குறைந்து விட்டது. ஆனாலும் கொஞ்சம் வாசிக்கிறேன். கடினமான நூல்களை வாசிக்க ஆரம்பித்ததும் ’light reading’ வாசிப்பது குறைந்து விட்டது.

சமீபத்தில் படித்த தமிழ் நூல்கள்: சின்னதாக ‘புத்தம் வீடு’; பெரியதாக, கடைசியாக ‘ஆழி சூழ் உலகு’.

இரண்டுமே சமூகச் சார்புள்ள கதைகள். வாழ்க்கையும், மண்ணும், மரமும், நீரும், தனித்துவ பேச்சு மொழியும் நிறைந்து இருந்தன. அன்று மணிக்கணக்கில் முடித்த நூல்களை இன்று படிக்க நாட்கணக்குகள் வேண்டியதிருக்கிறது.

14.நீங்கள் கவிதைகளை ஏன் விரும்புவதில்லை? ஒரு வேளை கவிதைகள் யதார்த்தம் இல்லை என்று நினைக்கிறீர்களா?

வாசிப்பு நன்கு இருக்கும்போதே கவிதைகளில் ஈர்ப்பில்லை. காரணம் என்னிடமா, கவிதையிடமா என்பது தெரியவில்லை!

கவிதைகள் மனதைத் தொடுமளவு மூளையைத் தொடுவதில்லை என்பது என் அனுபவம். உரைநடை உள்ளத்தின் ஆழம் வரை போகிறது. கவிதை... ? கவிதை ஒரு திருமணப் பெண் போன்று. ஏற்றப்பட்ட அழகு .. உண்மைகள் அவ்வளவாகத் தெரிவதில்லை. கிணற்றிலிருந்து நீர் எடுத்துப் போகும் பெண் போன்றது உரைநடை. எனக்கு இரண்டாவது பெண் பிடிக்கிறது!

15.மனதைத் தொடும் அழகியல் சார்ந்த கவிதைகள் தவிர்த்து அரசியல் பேசும் கவிதைகளும் இருக்கின்றனவே?உதாரணமாக யவனிகாவின் கவிதைகளைச் சொல்லலாம்.

கவிதைகள் என்னை ஈர்க்கவில்லை என்றேன். அதுவே முதலும் காரணமுமாக இருக்கின்றதே! அதற்காக கவிதை வரிகள் முற்றாகப் பிடிக்காது என்பதாகக் கொள்ள வேண்டாம். ‘இரவில் வாங்கினோம்; அதனால்தான் இன்னும் விடியவில்லை’ போன்ற வரிகள் யாருக்குத்தான் பிடிக்காது?

‘அக்கினிக் குஞ்சொன்று கண்டேன் -அதை
ஆங்கொரு காட்டிலோர் பொந்திடை வைத்தேன்;
வெந்து தணிந்தது காடு;- தழல்
வீரத்தில் குஞ்சென்றும் மூப்பென்றும் உண்டோ? ‘ – யாருக்கு இந்த வரிகள் பிடிக்காது?

கவிதை என்ற genre அவ்வளவாக என்னை ஈர்த்ததில்லை என்றேன்.

16.அமீனா உங்களுடைய முதல் மொழிபெயர்ப்பு. இஸ்லாமைப் பற்றி அதிகம் கேள்வி எழுப்பிக் கொண்டிருப்பவர் நீங்கள். இந்த ஒற்றுமை தற்செயலாக அமைந்ததா?

மிகத் தற்செயல். பதிவாளர் கொடுத்த நூல் அது. ஆனாலும் சரியோ தவறோ; நீங்கள் சொல்வது போல் ’இஸ்லாமைப் பற்றி அதிகம் கேள்வி எழுப்பிக் கொண்டிருப்பவன்’ என்பதால் என் கருத்துக்களை முழுவதுமாக ஒதுக்கி வைத்து, ஆசிரியரின் எழுத்துக்களை மட்டும் மொழி மாற்றினேன்; கருத்துக்களையல்ல. அதுதானே மொழியாக்கத்தின் மெய்க்கூறு.

17.அமீனா அடக்கப்பட்ட ஒரு பெண்கள் சமூகம் விடுதலைக்குப் போராடும் கதை.தற்போது பெண்ணியம் பேசிக் கொண்டிருக்கும் பெண்களைப் பற்றி உங்கள் கருத்து?தற்போதுள்ள சமூகச் சூழ்நிலையில் பெண்கள் விடுதலை பெற வேண்டியது உண்மையில் ஆண்களிடமிருந்தா அல்லது பெண்களிடமிருந்தா?

பேசிக்கொண்டிருப்பவர்கள் இன்னும் பேசிக்கொண்டே இருக்கிறார்கள். ஆனால் நடைமுறையில், வாழ்க்கையில் பல மாற்றங்கள் வந்து விட்டன. நாமும் அந்த மாற்றங்களோடு மாறி வருவதால் நடந்திருக்கும் மாற்றங்கள் நம் கண்ணில் படுவதில்லை. மாற்றங்கள் நிறைய வந்து விட்டன - ஆனால் மிக மெதுவாக. எங்கள் காலத்திற்கும், உங்கள் காலத்திற்கும் நடுவில் எத்தனை எத்தனையோ மாற்றங்கள் வந்து விட்டன. விதவைக் கோலத்தோடு பாட்டி வீட்டில்; அவளின் பேத்தி ஜீன்ஸ், டீ சட்டையோடு அலுவலகத்தில். எங்கள் இளமைக் காலத்தில் இந்த மாற்றங்களைக் காணல் அரிது.

பெண்கள் விடுதலை பெற வேண்டியது தத்தம் மனத்திடமிருந்துதான்; அவர்களுக்கு ஆணிய சமூகத்தால் காலங்காலமாய் போடப்பட்ட தளைகளை எளிதாக உடைக்க முடியும்; ஆனால் உடைக்கும் மன நிலை அவர்களிடமிருந்துதான் முளைக்க வேண்டும். தற்சார்போடு இருப்பது, தன் ஆளுமையோடு இருப்பது, பொருளாதார சுதந்திரம் பெறுவது என்பது போன்றவைகள் அந்தத் தடைகளை உடைக்க முக்கியம்தான். ஆனால் அதைவிடவும் முக்கியமானது நான் சொன்ன மனநிலைதான். அது மெல்லவே வருவதாக என் கருத்து.

ஆனாலும் பெண்ணியம், பெண் விடுதலை என்பதெல்லாம் ஒரு யானைப் பசி போன்றது. யானை தின்று கொண்டுதான் இருக்கும். ஆனால் பசி தொடர்ந்து இருந்து கொண்டே இருக்கும். பசியடங்க பல காலமும், பல காரணிகளும் உண்டு. மெல்ல மெல்ல தொடர்ந்து நடக்கும் கட்டுடைப்பு இது.

18.மொழிபெயர்ப்பின் போது நீங்கள் சந்தித்த சுவாரசியமான அல்லது சவாலான விஷயம் ஏதாவது...

அப்படி ஏதும் அதிகமில்லை. சில இஸ்லாமிய சொற்களுக்காக உதவி தேடினேன். அவ்வளவே. காலத்தோடு போட்டி போட்டது மிகவும் பிடித்தது. அமைதியான இரவில் விழித்து எழுதியது மிகவும் பிடித்தது.

கட்டுக் கட்டாக எழுதியதைப் பார்க்கும் போது மகிழ்ச்சியான பெருமூச்சுக்கள் வந்தன. முதல் முறை நூலாக அதனைப் பார்க்கும்போது மிக்க மகிழ்ச்சி. அத்தனை பக்கங்களுடன் ஒரு பெரிய புத்தகமாகக் கூட நான் நினைத்துப் பார்க்கவில்லை. முதல் குழந்தை என்பார்களே ... அதே!

19.எழுத்தில் கடினத்தன்மை இருப்பது இன்றைய இலக்கியங்களில் உயர்வாகக் கருதப்படுகிறது?அமீனா எளிமையான நடை கொண்ட ஒரு புத்தகம் .ஏன் இந்த மொழியைத் தேர்ந்தெடுத்தீர்கள்?

// எழுத்தில் கடினத்தன்மை இருப்பது இன்றைய இலக்கியங்களில் உயர்வாகக் கருதப்படுகிறது?//

அப்படியா?நீங்கள் மிகவும் பொதுவான ஒரு கருத்தை வைத்துள்ளீர்கள் என நினைக்கிறேன். நான் இதை ஒத்துக் கொள்ளவில்லை.

லா.ச.ரா.வும். மெளனியும் இன்றைய எழுத்தாளர்களா? அவர்கள் நடை எளிமையானதா? இன்றைய இலக்கிய எழுத்தாளர்கள் சிலரையும் வாசித்திருக்கிறேன். (பெயர் எதற்கு?) அவர்களது நடை எளிய நடையாகத்தானே உள்ளது.

//அமீனா எளிமையான நடை கொண்ட ஒரு புத்தகம். ஏன் இந்த மொழியைத் தேர்ந்தெடுத்தீர்கள்?//

அமீனா ஒரு நாவல். பேச்சு மொழி வருமிடங்களில் பேச்சுத் தமிழையும் மற்ற இடங்களில் எனக்குக் ‘கைவந்த‘ எளிமையான மொழியையும் பயன்படுத்தியுள்ளேன். நாவலுக்கும் கூட ’கடினமான மொழி’ அவசியமா? தேவையில்லை என்றே நினைக்கிறேன்; ஏனெனில், அதனால் இயல்புத்தன்மை நிச்சயமாகப் பாதிக்கப்படும்.

ஜே.ஜே. சில குறிப்புகள் – சமீபத்தில் வாசித்தீர்களோ?

புரியாத எழுத்தில் இரண்டு விதம். ஒன்று அசிரத்தை ஏற்படுத்தக்கூடியது. மற்றொன்று ஆர்வம் ஏற்படுத்தக்கூடியது.நான் சொல்லவில்லை; சுந்தர ராமசாமி சொல்கிறார். உங்களுக்கு ஏனிப்படி ‘கடின மொழி’ மேல் இப்படி ஒரு காதல்? சொல்ல வந்ததைப் பார்க்காமல் (கடின) மொழியின் மேல் காதல் கொண்டால் சொல்ல வந்தது என்னாகும்?

20.நாஸ்டால்ஜியா எழுதுவதில் உங்களுக்கு விருப்பம் உண்டா?இப்போது நீங்கள் எழுதிக் கொண்டிருப்பது என்ன?

சில இடுகைகள் எழுதினேன். என் வயதினால் அந்த இடுகைகளுக்கு நல்ல வரவேற்பும் இருந்தன. (பின்னூட்ட எண்ணிக்கை வைத்துச் சொல்கிறேன்.) நயா பைசா வந்த காலத்துக் கதை சொன்னால் உங்களுக்கு அது புதிதுதானே. என் காலத்து வீட்டு பட்ஜெட் தந்தால் அது உங்களுக்கு ஆச்சரியமாக இருக்காதா? அதுபோல் இன்னும் சில எழுத நினைத்துக் கொண்டே இருக்கிறேன்.

எழுதணும் ...

தொடரும்...

தருமியிடம் சில கேள்விகள் -1

1. தருமி என்கிற பெயர் ஏன்? கேள்வி மட்டுமே கேட்பேன்? எதற்கும் பதில் சொல்ல மாட்டேன் என்று அர்த்தமா?

நீங்களே ஒரு ஆசிரியர். இதற்குப் பதில் தெரியாதா? (எப்படி, ஒரு கேள்விக்குப் பதிலாக இன்னொரு கேள்வி!) கேள்வி கேட்பேன் என்று யாரும் சொன்னாலே, பதில் தெரிந்துகொண்டு, அடுத்தவரின் பதிலும் அதுதானா என்று பார்ப்பதற்காகத்தான் அவர் கேள்வி கேட்கிறார் என்றுதானே பொருள். ஆசிரியர் கேள்வி கேட்டால் அவர் பதில் தெரியாமல் கேட்கிறார் என்றா பொருள்! பதில் தெரியாத கேள்விகளும் கேட்பதுண்டு. அதை ஒத்துக் கொண்டே அக்கேள்விகளை எழுப்புவதுமுண்டு. ‘தருமி’ பெயர்க்காரணம் நாகேஷ் தான். ’நானே கேள்வி கேட்பேன்’ என்பாரே அதுபோல் ‘முந்திக் கொள்வது’தான். புனை பெயர் வைத்ததே வயதை சில காலம் மறைத்து வைக்கத்தான். உண்மை வயசு தெரிந்து generation gap உண்டாகி பதிவுலகில் தன்னந்தனியாக இருக்க நேருமோ என்ற தயக்கம்தான். இந்த தயக்கம் போனதும் முழு முகவரியும் என் பதிவுகளில் கொடுத்து விட்டேன். (http://dharumi.blogspot.com/2005/07/31.html)

2. நீங்கள் உங்களை முழு நாத்திகராக உணர்ந்த தருணம் எது?இது ஒரு பரிணாம வளர்ச்சி போன்றது என்பதை என்னால் உணர முடிகிறது.இருப்பினும் குறிப்பிட்டு ஏதேனும் ஒரு சம்பவம் உள்ளதா, கடவுள் இல்லையென்ற முடிவை நீங்கள் எடுக்க?

தனிச் சம்பவம் என்று ஏதுமில்லை. நல்ல நம்பிக்கையாளனாக இருந்த போதே அவ்வப்போது தலை தூக்கிய கேள்விகளை மண்டையிலடித்து அடக்க முயற்சித்தேன். காரணம் சின்ன வயதிலிருந்து பழகிய பழக்கமும், கடவுள் மேல் உள்ள அச்சமும். ஆனாலும் ஏதோ ஒரு புத்தாண்டு (எண்பதுகளின் நடுவில் என நினைக்கின்றேன்). கோவிலில் ‘பூசை’ பார்த்துக் கொண்டிருந்த போது ‘நற்கருணை எழுந்தேற்றம்’ நடக்கும்போது ஒரு கேள்வி – இதெல்லாமே நம்பிக்கை பொறுத்த காரியங்கள்தானே; (நமக்குக் கற்பிக்கப்பட்ட விஷயங்கள்) இதெல்லாம் உண்மையில் நடக்கவில்லையே என்று மனத்துக்குள் ஒரு கேள்வி எழுந்தது. அதுதான் நினைவில் நிற்கும் ஒரு புள்ளி. அதன் பின் நிறைய கேள்விகள் தோன்ற ஆரம்பித்தன. ’யோசிக்க’ ஆரம்பித்தேன். அடுத்தவர் தந்த ‘கண்களை’ மூடி என் கண்களால் பார்க்க ஆரம்பித்தேன். முதலில் தைரியம் இல்லை. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தேடலும் கூடவே சிறிது சிறிதாக மாறினேன். ஆனாலும் என்னையே நான் ஒரு நாத்திகன் என்று சொல்லிக் கொள்ள பல ஆண்டுகள் ஆயின.

3. நாத்திகமும் ஒரு நம்பிக்கையே! ஆத்திகம் போல.ஆனால் நாத்திகம் பேசுபவர்கள் மட்டும் தங்களை அறிவாளிகளாகக் கருதிக் கொள்வதேன்?

ஆத்திகம் பிறப்போடு வருவது. யாருடைய சிந்தனையும் அங்கில்லை. பிள்ளைப் பருவத்தில் சொன்னதை பச்சை மரமாக வாங்கி வைத்துக் கொண்டு அதைத் தாண்டுவது என்பது தவறு; தப்பு; தண்டனைக்குரியது என்ற அடிப்படை நம்பிக்கையை ஆத்திகர்கள் தாண்டுவதில்லை. பெரியவங்க சொல்லியிருக்காங்க ... நம்ம என்ன அவங்கள விட புத்திசாலிகளா .. இத்தனை கோடிபேர் நம்புறாங்களே .. அப்போ அவங்க எல்லாம் முட்டாள்களா, குருடர்களா? நம்பி வந்ததை தாண்ட ஒரு பயம். தாண்டுவதென்ன, அதைக் கேள்வி கேட்கவும் பயம். ...... இந்த சிந்தனை ஆத்திகர்களிடம் எப்போதிருக்கும் தடைக்கற்கள். நானே கிறித்துவத்தைக் கேள்வி கேட்க ஆரம்பித்த போது, எத்தனை எத்தனை ஆண்டுகள் சமயத்தைப் பற்றிப் படித்து குருவாகிறார்களே அவர்களை விடவா நாம் சமயத்தைப் பற்றித் தெரிந்து கொண்டோம் என்ற எண்ணம் தலை தூக்கியது. கிறித்துவ நம்பிக்கைகளோடு பெரிய ஆட்களாக இருந்தவர்கள் எல்லோரும் மனத்திரையில் தோன்றினார்கள். ஆகவே ஆத்திகர்கள் ‘கோடு தாண்டாதவர்கள்’. ஆனால் நாத்திகர்கள் ‘கோடு போட்டுக் கொண்டவர்கள்’. நாத்திகமும் ஒரு நம்பிக்கைதான். ஆனால் அது அடுத்தவன் சொல்லிக் கொடுத்து வருவதில்லை. என் நம்பிக்கைக்கு நான் காரணம். அந்தக் ‘கோட்டை’ நானே போட்டுக் கொண்டேன் – காரண காரியங்களோடு. என் முடிவுகளுக்குக் காரணம் நம்பிக்கையில்லை; என் சிந்தனைகள். கிறித்துவத்தைக் கேள்வி கேட்டேன். சில பதில்கள். அடுத்த சமயத்தைப் பற்றிச் சில கேள்விகள். சில பதில்கள். எல்லாவற்றையும் பொதுவாக்கி சில கேள்விகள். கிடைக்கும் பதில் என்னை மாற்றினால், என் சமய நம்பிக்கைகள் தவறென்று தோன்றினால், நான் நாத்திகன். ஆத்திகனிடம் ஏன் நீ ஆத்திகன் என்று கேட்டால் பிறப்பு, பழக்கம், சொல்லிக் கொடுக்கப்பட்டது, நம்பிக்கை என்ற பதில் வரும். நாத்திகனிடம் ஏன் நீ நாத்திகன் என்று கேட்டால் நிச்சயம் சில logical reasoning இருக்கும். வெறும் முரட்டுத்தனமாக யாரும் நாத்திகனாவதில்லை. ஆனால் ஆத்திகன் வெறும் முரட்டுத்தனமான நம்பிக்கையாளனாக இருக்கக் கூடும்.

4. ‘கடவுளை நம்புபவன் முட்டாள்’- சரி.புத்திசாலிகளான எந்த ஒரு நாத்திகனும் இதுவரை கடவுள் இல்லையென்று நிரூபிக்கவில்லையே ஏன்?

சிறிது சிரித்து விட்டு பதில் சொல்லாமல் செல்ல நினைத்தேன். இருந்தாலும் ... ‘கடவுளை நம்புபவன் முட்டாள்’ – இதை நிரூபித்து விட்டால் போதும்.நாத்திகனின் வேலை முடிந்து விட்டது.

5. மதங்களால்/கடவுள்களால் நன்மை எதுவுமே கிடையாது என்கிறீர்களா? நான் கடவுள் தண்டிப்பார் என்கிற பயத்தில் சில தவறுகளைச் செய்யமாட்டேன்.என்னைப் போலக் கோடிக்கணக்கான பேர் இருக்கக் கூடும்.இது மதத்தினால் விளைந்த நன்மையில்லையா?

என்ன ஸ்ரீ! எம்புட்டு இதப் பத்தி சொல்லியிருக்கேன். (வீட்டுப் பாடம்) படிக்காம வந்துட்டு இப்டி கேள்வி கேட்டா எப்டி? நீங்கள் சொல்வதை அப்படியே ஒப்புக் கொள்கிறேன். அதற்குப் பெயர் கூட வைத்து எழுதியிருக்கிறேனே.

1. Policing the society?
2. Psychotherapy?

இவைகளைப் பற்றிச் சொல்லி விட்டு, எந்த வித அச்சமும், தயக்கமும், வெட்கமும் இல்லாமல் நாம் சரணடையச் செல்லும் அந்த இடம்தான் கடவுள் என்று சொல்லிவிட்டு, இதைப் புரிந்து, வாழ்ந்து, பட்டுணர்ந்து, தெளிவு பட்ட நம் மனித சமுதாயத்தின் முன்னோர்கள் நமக்காக ஏற்படுத்திக் கொடுத்த 'சுமைதாங்கித் தூண்கள்' நம் கடவுளர்கள். அவைகள் கற்கள்தான்; வெறும் சுதைகள்தான். ஆனால், மனதிற்கு இதம் அளிக்க மனிதனால், மனிதனுக்காக ஏற்படுத்தப்பட்ட கற்பனைப் பாத்திரங்கள்.சிறு வயதில் கடவுள் பயம் தேவை - மனத்தை நல்வழிப் படுத்த; வயதும், மனமும் வளர வளர அந்தக் கடவுள் என்ற concept தேவையில்லை; செத்த பிறகு மோட்சமாவது, நரகமாவது. இருக்கும்போது உன்னையும் என்னையும் 'மனிதம் உள்ள மனிதனாக' வைத்திருக்க வந்ததே மதமும், கடவுளும். இந்த 'வெளிச்சத்திற்கு'(இதைத்தான் enlightenment? என்கிறார்களோ?) வந்த பின், இல்லாத கடவுள் மனிதனுக்கு எதற்கு? மனிதம் போதுமே! என்று ‘எனக்கு மதம் பிடிக்கவில்லை’ என்ற தொடர் பதிவின் கடைசிப் பத்தியில் சொல்லியிருக்கிறேனே ..
(http://dharumi.blogspot.com/2005/09/68-8.html)

தனி மனிதனுக்கு சமயங்கள் ஆற்றும் பணி பெரிது. அதைப் பற்றியும் எழுதியுள்ளேன் – என் வாழ்வில் நடந்த சம்பவத்தையும் வைத்து. ஆனால் மதங்களால் நமக்குள் இருக்கும் பிளவுகள், போர்கள், குண்டுகள் – இவைகளையும் யோசித்துப் பாருங்கள். நீங்கள் சின்னப் பிள்ளையாக இருந்த போது அப்பா, அம்மா கொடுத்த விளையாட்டு பொம்மைகளை இன்னுமா சுமந்து கொண்டு திரிகிறீர்கள்? (வேணும்னா show-case-ல் வைத்து அழகு பாருங்கள்; அதோடு சரி!)

6.ஒரு சாதாரண மனிதனுக்கு மதமும் கடவுளும் தரக்கூடிய ஆறுதலை,அது இல்லாத சமூகத்தில் எது தரக்கூடும் என்று நினைக்கிறீர்கள்?

புதிதாக கிறித்துவத்தில் நுழைந்த நண்பர் என்னிடம் இதே கேள்வியைக் கேட்டார். என் பதில்: எதுவும் இல்லை. எனக்கும் தலைவலிக்கும்; ஆத்திகனான உங்களுக்கும் தலை வலிக்கும். எனக்கும் வாழ்வில் மகிழ்ச்சியுண்டு; உங்களுக்கும் தான். ஆனால் துன்பம் வரும்போது நீங்கள் ‘கடவுளே!’ என்று சரணடைய முடியும். (ஆனால் அதனால் துன்பம் நிச்சயமாகத் துடைக்கப்படுமா என்பது ஒரு கேள்வி.) ஆனாலும் இந்த ’சுமைதாங்கித் தூண்’ எனக்கில்லை.

7.மதங்கள்/கடவுள்கள் தேவையில்லையெனில் அதற்கு மாற்று என்ன?கொள்கைகளா?

மனிதம். ஊரே அழிந்து பாழ்பட்டுப் போனபின்னும், ஜப்பானியர்கள் தங்கள் மனிதத்தைக் காப்பாற்றியதைப் பற்றிய காணொளி பாருங்கள் . http://dharumi.blogspot.com/2011/04/488.html இந்தப் பண்பை எந்த மதம் அவர்களுக்குக் கற்றுக் கொடுத்தது. மதுரையில் எந்த ATMலாவது எந்த மதக்காரனாவது வரிசையில் நின்று பார்த்திருக்கிறீர்களா? (அடுத்தவன் உனக்கு என்ன செய்ய வேண்டுமென்று நினைக்கிறாயோ அதை நீ அவனுக்குச் செய்து விடு – விவிலியம் – இதுவே மனிதம்.)

8.அறிவியலால் விளக்க முடியாத ஒரு சம்பவத்தை,நிகழ்வை அல்லது செயலை நீங்கள் எங்ஙனம் அணுகுகிறீர்கள்?அந்த இடத்தில் ஒரு சாமானியன் கடவுளை வைத்துப் பார்ப்பதில் தவறென்ன? அவனால் வேறென்ன செய்ய முடியும்?

வீட்டுப்பாடமே படிக்காத ஆளு’ப்பா நீங்க! http://sixth-finger.blogspot.com/2007/02/41-when-i-look-back-7.html //On both the sides of my mother’s tomb I saw two very tall angels in the usual kneeling position with bowed head and folded hands that we see in pictures and statues in churches. Those two guardian angels were so brighteningly white. They, in the kneeling position, were to the height of the palmyra trees at the background. It was just for a fraction of a second but that “apparition” had become a permanent mental picture. As an atheist now I analyze that ‘apparition’. It had been rammed into me that each person would be ‘supplied’ with a guardian angel and it takes care of you and all that stuff. And one sees pictures and statues of angels in that kneeling position. I was also quite convinced that my mother should have gone straight to heaven since she was considered by everybody as a good person. These facts being in my inner mind made me see what I wanted to see there. Rather it was a projection of my own mental picture.// எல்லா சம்பவங்களையுமே அறிவியலால் விளக்க முடியாது. ஆனால் எல்லாவற்றிலும் கண்ணை மூடிக்கொண்டு விழாமல், கொஞ்சம் யோசிக்கலாமே! http://dharumi.blogspot.com/2006/04/154.html இது ஒரு சான்று.

9.நடைமுறை வாழ்வில் ஆதாரங்கள் இன்றி நீங்கள் ஏற்றுக் கொண்ட விஷயம் எதுவுமே இல்லையா? எல்லாவற்றையும் ஆதாரத்தின் பேரில்தான் நம்பியிருக்கிறீர்களா?

உண்டு. ஆனால் எல்லாவற்றையும் ஆதாரமின்றி நம்பவேண்டுமா?

10.சமயப் பூச்சு இல்லாத யோகம், தியானம் குறித்த உங்கள் பார்வை என்ன? மனிதன், தானே கடவுள் என்பதை உணர்வதே தியானம் என்றார் ஓஷோ. இதில் உங்கள் அணுகுமுறை என்ன?

எதுவுமில்லை. தியானம் மிகச் சிறிதே முயற்சித்தேன். விட்டு விட்டேன். தெரியாததை தெரியாது என்று சொல்வதுதானே சரி. ஓஷோ, போப்புகள், கடவுள் மனிதர்கள், யாசிர் நாயக், தினகரன் போன்ற மத குருமார்கள் – இவர்களுக்கெல்லாம் நிச்சயமாக கடவுள் என்று ஒன்றுமில்லை என்பது தெரியும் என்பது என் ‘நம்பிக்கை’! ஆனாலும் இருக்கும் துறையில் பெரிதாகக் ‘காண்பித்துக் கொள்ள’ அந்த நம்பிக்கை இருப்பதாகக் காட்டிக் கொள்வார்களென நினைக்கிறேன்.கடவுள் என்று ஒன்றுமில்லை என்பதற்குப் பதில் ஒரு வேளை ஓஷோ அப்படி சொல்லியிருக்கலாமோ?! ஓஷோ கடவுள்களைக் கேலி செய்து சொல்லும் நல்ல ஜோக்குகளை வாசித்ததில்லையா? அவருக்கு நம்பிக்கையிருக்கும் என்கிற நம்பிக்கை எனக்கில்லை!



தொடரும்...